Capetown en Siddeburen

De laatste week Kaapstad was in zicht. We kwamen ’s avonds aan in het hostel waar we naar onze kamer werden gebracht: een kamer voor alleen meisjes. Ook wel eens fijn aangezien we de afgelopen twee nachten niet geweldig hadden geslapen door twee mannelijke snurkers. Wel hadden we een ontzettend kraakstapelbed maar door de kortere nachten van ervoor en de activiteiten die we elke dag deden sliepen we ’s nachts als roosjes! Het hostel stond trouwens in Waterfront, dichtbij het voetbalstadion die voor het WK in 2010 was gebouwd. Een ideale plek! De hele week lang deden we leuke dingen en hebben we heel Kaapstad door gesjeesd. We hebben in deze week 2 bergen beklommen in Kaapstad: The Table Mountain en Lion’s head. Allebei met een prachtig uitzicht, maar zelf vonden we Lion’s head eigenlijk nog mooier. Mede door de afwezigheid van de vele Chinezen (want je kon deze berg alleen oplopen en niet met een lift naar boven). Maar ook omdat het uitzicht op de Table Mountain nu prachtig was. Boven hebben we bijna 2 uur lang zitten genieten van dit uitzicht over Kaapstad. Natuurlijk hebben we een dag aan het prachtige witte strand in Camps Bay gelegen, en zelfs gezwommen in de Atlantische oceaan (wat 8 graden Celsius was!). Hiervoor hadden we alleen nog gezwommen in de Indische oceaan, die toch iets warmer was! Het verschil was namelijk 10 Celsius, brrr. We sloegen nog wat leuke souvenirtjes voor thuis in nadat we hadden onderhandeld over de prijs met de verkopers. Op donderdag gingen we mee met een dag tour richting Houtbay, Cape point, Cape of Good Hope en Simon’s town. Vanaf Houtbay gingen we op een mountainbike een stukje van 19 kilometer fietsen, ik genoot! Met uitzicht op de zee naar beneden en hierna zwetend door de bergen omhoog. Hierna volgden een paar ontzettend mooie plekken. Het meest zuidelijke puntje van het continent Afrika bestond uit prachtig uitzicht op gebergtes, stranden tussen de hoge rotsen en natuurlijk de blauwe oceaan. Nadat wij als laatste weer in het busje stapten (we hoorden ze denken: die rottige Nederlanders ook weer die zo lang van het uitzicht moeten genieten) gingen we door naar Simon’s Town. Dit is de stamplaats van de Afrikaanse pinguïns, heel bijzonder om zoveel pinguïns bij elkaar te zien op een strand! Een bezoekje aan Robbeneiland als je in Kaapstad bent, is eigenlijk een must. Dus op vrijdagochtend (een regenachtige koude ochtend) gingen wij met de boot en een heleboel Afrikaners richting het eiland. We begonnen eerst met een korte rondleiding door de gevangenis waarbij een ex-gevangene ons vertelde over de gevangenis en hoe ze werden behandeld. Het was een gek idee dat deze man hier 5 jaar heeft gezeten om zijn politieke mening, zoals vele anderen. Nog gekker was, dat deze gevangenis net zolang dicht is als ik oud ben… eigenlijk niet te begrijpen dat dit zo lang bestond. Het eiland bestond voor de rest vooral uit huizen en recreatie voor de bewakers van de gevangen. We zagen de gevangenis van Nelson Mandela en de rots waar de gevangen hun dagen doorbrachten om te werken en elkaar te onderwijzen.

Op onze laatste dag (zondag) wilden we rustig onze tas in gaan pakken en hierna de middag besteden in het aquarium en de rest van Waterfront. Helaas liep dit iets anders… Nadat Marjan en ik beneden hadden ontbeten kwamen we erachter dat mijn telefoon was gestolen. Samen met de mensen van het hostel keken we naar de bewakingscamera en schakelden we de politie in. Ik legde een verklaring af en had ondertussen afscheid genomen van mijn telefoon want die zou ik niet weer terugkrijgen. Iedereen zijn/haar lieve berichtjes op Whatsapp lezen werd hem niet meer helaas. Na dit gedoe hebben we toch nog een leuke laatste dag gehad! Maar natuurlijk konden we het niet afsluiten zonder nog meer gedoe. Zuid-Afrika had net een rugby wedstrijd gehad en laat ons hostel nou net 2 straten van het stadion af zijn… Oftewel: 1 grote file. Niet alleen wij maar ook de taxichauffeur wist niet zo goed wat hij met dat verkeer aan moest. Met het raam open reden we door de drukte, praatte ik met wat fans die buiten hun feestje aan het vieren waren en reden we met een uur vertraging naar het vliegveld. Eén geluk bij een ongeluk: ons vliegtuig had ook 1 uur vertraging, we hoefden ons dus nergens zorgen over te maken! De vlucht verliep snel, we sliepen best veel en voordat we het wisten zagen we onze ouders weer op Schiphol. Als verrassing stond lieve Rafaela mij ook op te wachten op Schiphol!! Hoe lief! Heel fijn om weer thuis te zijn, maar die kou en dat het zo vroeg donker is, is nog wel even wennen hoor! Maar nu ik eenmaal weer thuis ben heb ik ook het gevoel dat Zuid-Afrika alweer lang is geleden… Zo snel ben ik hier weer echt thuis. Ik merk dat ik alles nog aan het verwerken ben en dat ik veel terug denk aan dit avontuur, dat zal ook nog wel even duren.

Hiermee sluit ik mijn verhalen af en hoop ik dat jullie mijn reis hebben kunnen volgen en hebben genoten. Ik dank jullie allemaal voor het volgen van mijn blog en voor de lieve berichtjes die ik erover kreeg! Wie weet komt er ooit een vervolg, maar dat zal eerst nog even duren. Vanaf februari start mijn afstudeerstage in Appingedam, dat is eerst een avontuur wat ik aan zal gaan!

Baie dankie en veel liefs,

Evelien.