Van vrije tijd komt reizen

Onze laatste module in Zuid-Afrika is ondertussen van start gegaan. Iedereen gaat weer naar school, behalve wij. Door de vakantie van stage hebben wij nu mooi de tijd om lekker in de zon te zitten (en in een hele harde wind waardoor we het toch best koud krijgen op den duur helaas). Ik vertelde in mijn vorige blog over onze plannen voor de drie weken vakantie.

De eerste week zijn we op vrijdag met z’n zessen vertrokken naar Rouxville, wat dichtbij de grens van het land Lesotho ligt. Hier hebben we een nacht geslapen in een erg mooi huis. Het huis was erg mooi, we hadden zelfs een bad en elektrische dekens!! Hier hebben wij natuurlijk even goed gebruik van gemaakt. De volgende ochtend reden we door naar Malealea, wat een heel mooi dorp was in Lesotho. Het viel ons bij binnenkomst van het land al snel op dat dit een heel ander land is dan Zuid-Afrika. Mensen zijn hier allemaal arm, waardoor er geen grote verschillen te zien zijn zoals in Zuid-Afrika. Mensen lopen hier met grote gewaden, een wandelstok en een bepakte ezels rond. Mensen leven hier erg primitief, maar ik vond de mensen allemaal erg aardig en vriendelijk. Ondanks dat ze toch wel weten dat wij rijk zijn en veel hebben, leek dit hun niet veel te schelen. In Malealea hebben we een erg leuke ponytrip door de bergen gemaakt. Onderweg hadden we hele mooie uitzichten en het enige wat we hoorden was één van onze gidsen die boos werd op het paard van Marjan omdat die begon te bijten in andere paarden of een koeienbel die om een schaap zat. Het was echt twee uur lang genieten! Ook mijn paard wilde niet altijd even goed luisteren, want hij vond het gras erg lekker en soms rende hij op het water een stukje verderop af. Gelukkig bleef ik op het paard zitten en luisterde hij aardig naar mijn gegil. Na deze mooie tocht, gingen we met een gids door het dorp heen lopen. Hij nam ons mee naar een bierbrouwerij van een mevrouw (is niet veel meer dan een ton in een huis met een stok om te roeren en een zeef) die ons in goed Engels haar verhaal vertelde. Hij vertelde over het huwelijk en het rechtssysteem van de mensen hier. Het dorp had ook een winkeltje waar ze eigen gemaakte spullen verkochten die zijn gemaakt door de mensen uit het dorp. Ik heb hier weer een armbandje gekocht, want ik kom straks terug met een arm vol armbandjes die uit alle plaatsen komen waar we zijn geweest! Doordat Lesotho een hooggelegen land is, werd het hier ’s avonds best koud. Maar met een dik deken in een heerlijk bed heb ik het niet koud gehad en sliep ik als een roos! De volgende ochtend stond er een lange dag voor de deur: van Malealea reden we helemaal naar de Drakensbergen. Onderweg hebben we veel van het mooie land kunnen zien. Als jullie ooit nog naar Zuid-Afrika gaan, is Lesotho echt een aanrader! In het donker kwamen we aan bij ons nieuwe hostel wat eigenlijk een schapenboerderij was. We waren de enige gasten dus wij hadden de open haard en eigenlijk het hele huis voor onszelf.  Maandagochtend gingen we na een lekker ontbijt de Sani Pass op met een gids in een grote jeep waar we met nog 3 Duitsers in zaten. De Sani Pass is een bergpas tussen Zuid- Afrika en Lesotho. Het is de enige route om aan de oostkant van Lesotho van Zuid-Afrika naar Lesotho te komen (snappen jullie het nog?). Daarnaast is het de hoogste bergpas in Zuidelijk Afrika waar motorvoertuigen kunnen komen. De route was heel erg mooi met diepe afgronden en mooie uitzichten op bergen met sneeuwtoppen. Eenmaal boven aangekomen (op 2873 meter) hebben we een bezoek gebracht aan een ‘traditioneel’ dorpje. Wij waren blij dat we Lesotho de andere dag al hadden gezien want wij merkten dat ze hier echt van de toeristen verdienden. Alles was voor ons gevoel een beetje in scene gezet. Hierna hebben we lekker geluncht in de hoogste bar van Zuid-Afrika en natuurlijk mooie uitzichtfoto’s gemaakt. Wij hadden heel veel geluk met het weer, geen wolkje aan de lucht terwijl er de vorige dag helemaal geen uitzicht was door de bewolking en veel regen! Na deze hele mooi rit omhoog en weer naar beneden aan het eind van de middag hebben wij ’s avonds genoten van een lekkere pizza.

En dan denken we dat we aan de andere kant van de wereld zijn, maar ook hier zijn ontzettend veel Nederlanders! Marjan kwam met de mooie quote (die we er zeker in gaan houden): “Nederlands zijn net mieren, je ziet ze overal!”. Wij voelden ons deze dag ook echt Chinezen, want op elk uitzichtpunt nam iedereen z’n camera mee, nam een paar foto’s en stapte weer in de auto. En zo waren er nog 4 andere auto’s vol met Nederlandse Chinezen (of mieren). We komen ze hier echt overal tegen.

Dinsdagochtend konden we rustig aandoen en hebben we lekker gebruncht met pannenkoeken en een scone. Toen vervolgde onze route naar Durban, wat ongeveer 2,5 uur rijden was. We kwamen aan bij ons hostel wat op 1 minuut van de oceaan lopen stond. Hier hebben we de rest van de middag heerlijk doorgebracht en zijn we ’s avonds op een mooie plek uit eten geweest. Woensdag hadden we ingelast voor een dag Durban. We begonnen bij de Tempel of Understanding, een Hindoeïstische tempel waar een hindoe ons over de tempel en het geloof vertelde. Hierna gingen we door naar de Victoria market, wat een Indische markt is met allerlei kruiden en leuke souvenirwinkeltjes. We bezochten nog een museum over de apartheid, maar na dit bezoek zijn we er wel achter dat een museum niet een museum is zoals wij dat in Nederland kennen. Na 10 minuten waren we hier wel weer klaar namelijk. We gingen lekker lunchen aan het strand en zijn toen het centrum van Durban ingegaan. Hier voelde ik me al vrij snel niet echt op m’n gemak doordat ik helemaal geen blanke mensen zag. Veel mensen riepen naar ons en nadat een vrouw tegen Marjan had gezegd dat we hier niet veilig waren, werd ik echt een beetje bang. We zijn terug gelopen naar Central Park, daar een paar zwervers blij gemaakt met wat eten en toen had ik wel genoeg van Durban gezien. Het was ondertussen etenstijd dus wij gingen naar een Indisch restaurant aangezien Marleen hier al een hele tijd over vertelde en wij heel nieuwsgierig waren geworden. Het eten was erg lekker en we hadden een gezellige ‘laatste’ avond met z’n zessen. De volgende ochtend om 7 uur was het namelijk tijd om afscheid te nemen van Michelle en Marleen. Zij vlogen naar Kaapstad om hier hun laatste week te vieren in Zuid-Afrika. Met een snik en een traan hebben we ze afgezet bij het vliegveld en zijn we met z’n vieren binnen 12,5 uur naar Port Alfred gereden. De enige stops die we hadden onderweg waren plas- en tankpauzes.

Na deze volle maar erg leuke vakantieweek begon er een weekend van uitslapen, wasjes doen en opruimen. Maandag en dinsdag gingen we naar stage waar veel hectiek was doordat er veel administratieve klusjes moesten worden gedaan aangezien het bijna vakantie was. De leraren renden heen en weer om dingen in te leveren, op te schrijven en daarnaast nog les te geven. Dinsdag heb ik nog een kwartiertje ‘ingevallen’ bij grade 3 omdat de lerares even ergens moest helpen. Ik hoefde de kinderen alleen maar aan het lezen of schrijven te zetten, maar ik genoot toch weer even van dit moment om voor de klas te staan. Ik mis het lesgeven zeker wel en kijk nu al heel erg uit naar mijn laatste stageperiode in Nederland! In grade 4 ga ik geen lessen geven, aangezien de manier van lesgeven hier niet goed bij mij past en er hier eigenlijk geen les wordt gegeven. Het huiswerk wordt nagekeken en er worden 4 preken per les gegeven over het niet maken van huiswerk en hun attitude.

Woensdag was het alweer tijd voor vakantie, want ik ging met Marjan samen naar Hogsback. Een mooie omgeving tussen de bergen waar we alweer heel veel geluk hadden met het weer. Donderdag hebben we een wandeling gemaakt in de warme zon. Tijdens de wandeling kwamen we langs een hele hoge boom, waar Marjan zich voor het eerst in d’r leven een keer écht klein voelde! Bijzonder moment om bij te mogen zijn, haha. Hierna volgde de weg naar de watervallen. Het was een erg mooie tocht, ondanks de hele onduidelijk kaart waardoor we 3 keer fout liepen. We kwamen langs hele mooie plekjes waar het ook weer zo heerlijk stil was. Echt genieten. We hebben ’s middags een lekkere brownie gegeten, want Marjan haar moeder was die dag jarig. Tijd voor taart dus! ’s Avonds aten we in het hostel een heerlijke pizza en hierna hebben we (met een beetje hulp) onze eigen open haard aangemaakt en lekker marshmallows gegeten. Vrijdag en zaterdag waren we in East London, waar eigenlijk niet heel veel te doen was. Het strand was niet zo schoon als de andere stranden die hebben gezien en er waren heel veel bedelaars en zwervers. De vrijdagmiddag hebben we besteed aan de film Bridget Jones’s baby in de bioscoop en zaterdagochtend genoten we van een mooie wandeling. We hadden twee gidsen mee: een gids die weleens in Peize was geweest voor een optreden en een hond als gids die steeds achter een vogel of aap aanging. Af en toe was het dus even wachten op deze gids, want dan was ze er weer eens vandoor gegaan, haha. ‘s Middags hebben we heerlijk geluncht bij een restaurant waar allerlei surpriseparty’s werden georganiseerd. Wij genoten van het uitzicht op de oceaan en speelden uitgebreid ons standaard kaartspel: skip-bo.

Ondertussen zitten we in onze laatste week vakantie en doen we deze week een beetje rustig aan. Mijn onderzoek is ook door de tweede beoordelaar in Nederland (eindelijk maar toch) goed gekeurd dus vanaf volgende week kan ik aan de slag met het uitvoeren van mijn onderzoek. Het plan is om een soort moestuintjes te gaan beginnen op stage met oude autobanden. De kinderen die goede cijfers halen of hun huiswerk hebben gemaakt mogen na een aantal keren helpen met deze moestuintjes. Ik hoop op deze manier verbetering te zien in de motivatie van leerlingen in de groep. Eigenlijk vind ik dit niet echt overkomen als een afstudeeronderzoek, maar veel tijd hebben wij hier niet en aangezien het onderwijs hier echt anders is, lukt het niet om een groot onderzoek neer te zetten. Ik heb straks namelijk maar 4 weken tijd voor het uitvoeren van mijn onderzoek… de tijd vliegt!

De komende tijd zullen er niet weer van dit soort spannende uitjes komen want we verwachten het best druk te krijgen met ons onderzoek. Wel hebben we elke week vier dagen weekend, dus af en toe eropuit gaat zeker wel gebeuren maar tot nu toe hebben we nog geen concrete plannen.

Ik hoop dat jullie weer een beetje een beeld van mijn tijd hier krijgen door mijn blog! Ik zal ook weer even een aantal foto’s op mijn blog zetten ;)

Groetjes uit Port Alfred.